Categorie: Nieuwjaarswens

Stad, witte wolk

Gerdien1 Comment

De tekening wordt in dit nieuwe jaar tien jaar oud: Stad/Witte wolk van de Poolse kunstenaar Zbigniew Biel (Częstochowa, 1957). Krijt op papier, abstracte vormen, verschillende perspectieven. Het is alsof je van bovenaf op een stad kijkt, met zijn grillige geometrische vormen links, ronde vormen rechts, ingetogen chaos. Daarboven zweeft, als rustpunt, een wolk van wit krijt. Of is de wolk zelf ook de stad?

Zbigniew Biel, Miasto/Biała chmura (Stad/Witte wolk)
krijt op papier, 2015


‘Enkel over wit zou je een vuistdik handboek kunnen schrijven’, schreef Anton Valens in Een kniebuiging voor de ezel. En: ‘Aan zijn gebruik van wit herken je de ware schilder.’

Lees verder “Stad, witte wolk” →

Na het einde van de wereld

Gerdien2 Comments

De ruïnes van de Piwnastraat, Warschau 1944
(c) Muzeum Powstania Warszawskiego

Er is zorgelijk veel aan de hand in de wereld – en in ons land. Hoe te schrijven in deze tijden? Hoe de schone kunsten te vieren? Wat is de impact van ons, van mijn, handelen in een tijd waarin de wereld lijkt te vergaan? Het waren vragen die wel eens zwaar op me drukten in het afgelopen jaar.

En daar was ineens deze tekst van de Poolse dichter en essayist Adam Zagajewski. Onderstaand mijn vertaling, speciaal voor jullie, als boodschap voor het nieuwe jaar:

Lees verder “Na het einde van de wereld” →

Echo’s

Gerdien

Er bestaat vast een officiële term voor, voor die echo’s in de oude muziek. Ik hoorde ze onlangs weer eens in Arnhem, waar de Nederlandse Bachvereniging de Mariavespers van Monteverdi uitvoerde. Af en toe verdween er een zanger achter een deur in de coulissen, vanwaar hij dan onzichtbaar een stem nazong die een paar seconden eerder vanaf het podium had geklonken. Lees verder “Echo’s” →

Spring!

Gerdien

Spring! Neem een duik in het diepe. Spring in het warme bad van je familie en vrienden, in de stapels boeken die ook in 2018 op je liggen te wachten, in de verhalen die verteld moeten worden en de liedjes die nog niet geschreven zijn. Spring tussen de kunstwerken die nog gemaakt moeten worden en al die andere wonderbaarlijke zaken die je in ateliers en musea zult zien. Spring tussen de onbekende mensen die je gaat ontmoeten, je nieuwe buren wiens taal je niet spreekt, spring in de onbekende avonturen die zich nu nog voor je verbergen. Neem net als deze Griekse schoonheid uit de vijfde eeuw voor Christus een duik in een zee waarvan je de bodem niet kunt zien en verbaas je over alles wat zich aan je openbaart als je weer bovenkomt. Veel geluk in het nieuwe jaar.

[De duiker, fresco, Paestum, 470 v. Chr.]

Gelukkig nieuw nieuw

GerdienLeave a comment

Schermafbeelding 2016-06-25 om 18.50.51

Het is echt waar, er was eens een man die ieder jaar overnieuw begon. Op oudejaarsavond stapte hij in zijn nieuwe huis in bad met nieuw water en nieuwe zeep. Tegen twaalven droogde hij zich af met nieuwe handdoeken en schoor zich van top tot teen met zijn allernieuwste scheermesjes. Hij trok zijn nieuwe pyjama aan en maakte zijn bed op met nieuwe lakens en een nieuw kussen. In bed spitste hij zijn oren: hij wist zeker dat hij alleen maar nieuw vuurwerk hoorde. Hij dacht nieuwe gedachten en verheugde zich op zijn nieuwe dromen. Lees verder “Gelukkig nieuw nieuw” →

De man die achteruit kon lopen

GerdienLeave a comment

man-walking-in-snow

Het is echt waar, er was eens een man die achteruit kon lopen. Altijd koos hij de eerste dag van het jaar om zijn mooiste mantel aan te trekken en zijn hoed af te borstelen. Hij begon er meteen mee, anders werkte het niet. Toevallige voorbijgangers wisten niet wat ze zagen. Zijn schoenen klosten door de regen, hij liep langs de kerk en door de winkelstraten, de kerstverlichting tinkelde in de plassen waar hij zojuist doorheen was gelopen. Lees verder “De man die achteruit kon lopen” →