‘Waarom heb je Henryk Górecki gekozen’, vroeg ik haar na het concert. ‘Vanwege zijn akkoorden’, zei ze. ‘De harmonie. En vanwege die lange lijnen in zijn composities – de tijd in zijn muziek.’ Lees verder “De tijd van Henryk Górecki”
Er bestaat vast een officiële term voor, voor die echo’s in de oude muziek. Ik hoorde ze onlangs weer eens in Arnhem, waar de Nederlandse Bachvereniging de Mariavespers van Monteverdi uitvoerde. Af en toe verdween er een zanger achter een deur in de coulissen, vanwaar hij dan onzichtbaar een stem nazong die een paar seconden eerder vanaf het podium had geklonken. Lees verder “Echo’s”
Marjoleine de Vos had geen geluk vandaag toen ze moest voorlezen uit haar eigen werk in de Zutphense Walburgiskerk. Rondom de kerk was er een markt met oude ambachten ingericht. Klompendansers en graandorsers stampten er op los. Niet dat ze zich er iets van aantrok. ‘Leven is het enige. Punt uit’, zei ze in haar eerste column met haar ingetogen stem. Lees verder “De dichteres, de klompendansers en het Baderorgel”
Het is echt waar: er was eens een man die in een orgel woonde. Op een zondagochtend die hij nooit zou vergeten, gleden zijn vingers in het vuur van het spel zomaar van de toetsen. Schmücke dich, o liebe Seele, BWV 654, hij probeerde door te spelen, maar het was alsof geheimzinnige machten zijn handen het klavier in trokken, zijn hele lichaam erachteraan, de pijpen kraakten er van. Voor hij het wist, bevond hij zich in de diepte van de orgelkas waar het zo donker was dat hij geen hand voor de ogen kon zien. Lees verder “De man die in het orgel woonde”
Misschien is dit wel het droevigste deel uit de Matthäus Passion: de scène waarin de apostelen in de tuin van Getshemane in slaap vallen, in plaats van te waken bij hun meester. Meine Seele is betrübt bis an der Tod; bleibet hier und wachet mit mir, zingt Peter Kooy op mijn cd. Ja hoor, antwoordt Christoph Prégardien, natuurlijk, Ich will bei meinem Jesu wachen. Mooi niet. Al Jezus’ vrienden vallen in slaap, Der Geist ist willig, aber das Fleisch ist schwach, Jezus staat er in zijn doodsangst helemaal alleen voor. Lees verder “Troost”
Eigenlijk wilde ik een stukje schrijven over mijn kiespijnjurken, maar er kwam van alles tussen. Eerst las ik op de website van A.H.J. Dautzenberg zijn column Martijn, de gevolgen, over de doodsbedreigingen die hij ontving nadat hij publiekelijk had aangekondigd dat hij lid was geworden van de omstreden pedofielenvereniging. Daarna kwam ik via Twitter op een weblog waarin Rob Waumans de vraag stelt of het niet de plicht van schrijvers is om hun ‘bakkes’ open te trekken over vermeende misstanden. Lees verder “Dansen op de vulkaan”