Het is echt waar, er was eens een man die ieder jaar overnieuw begon. Op oudejaarsavond stapte hij in zijn nieuwe huis in bad met nieuw water en nieuwe zeep. Tegen twaalven droogde hij zich af met nieuwe handdoeken en schoor zich van top tot teen met zijn allernieuwste scheermesjes. Hij trok zijn nieuwe pyjama aan en maakte zijn bed op met nieuwe lakens en een nieuw kussen. In bed spitste hij zijn oren: hij wist zeker dat hij alleen maar nieuw vuurwerk hoorde. Hij dacht nieuwe gedachten en verheugde zich op zijn nieuwe dromen.

Op de nieuwjaarsborrel in zijn nieuwe stamcafé ontmoette hij alleen maar nieuwe mensen zoals de vrouwen van het Geheime Genootschap van Vrouwen met Gelakte Duimnagels en hij was trots op de nieuwe woorden die hij gebruikte om zijn nieuwe gedachten te formuleren terwijl hij het ene na het andere glas nieuwe champagne dronk.

Vol van zijn nieuwe ervaringen lag hij de avond van de nieuwe dag in zijn bed met lakens die nog bijna nieuw waren. Vanuit zijn bijna nieuwe kussen kroop er een droom van de vorige nacht zijn oren binnen en hij werd wakker van het gekriebel van nieuwe haartjes op zijn benen in de pijpen van zijn bijna nieuwe pyjamabroek.

‘Vuurwerk’, smeekte hij, ‘vuurwerk’. Maar er was niets meer dat zijn oude gedachten tegen kon houden. Volgend jaar, volgend jaar zou het hem zeker lukken om helemaal opnieuw te beginnen.