Een orgel als een sprookjesbos


Wat gebeurt er als je op het Schnitgerorgel in de Groningse Martinikerk Bach, Klee, en Leo van Doeselaar bijeenbrengt? Johan Luijmes bedacht dat je dat eens zou moeten proberen.

Lang twijfelde Paul Klee of hij musicus, dichter of schilder zou worden. Het meest van alles werd hij schilder, maar hij zou gedichten blijven schrijven en viool blijven spelen. Muziek beïnvloedde de thematiek, het ritme, de stijl van zijn werk. En dan zijn titels! Nocturno voor hoorn, Fuga in rood, In de stijl van Bach.

Lees verder “Een orgel als een sprookjesbos”

De dichteres, de klompendansers en het Baderorgel

Marjoleine de Vos had geen geluk vandaag toen ze moest voorlezen uit haar eigen werk in de Zutphense Walburgiskerk. Rondom de kerk was er een markt met oude ambachten ingericht. Klompendansers en graandorsers stampten er op los. Niet dat ze zich er iets van aantrok. ‘Leven is het enige. Punt uit’, zei ze in haar eerste column met haar ingetogen stem. Lees verder “De dichteres, de klompendansers en het Baderorgel”

Genoeg

Szymborska1

Vorige week verscheen in Polen de echt allerlaatste dichtbundel van Wisława Szymborska. De bundel bevat haar dertien laatste gedichten en enkele fragmenten, gereconstrueerd uit nagelaten notitieblaadjes. De titel voor de bundel bedacht Szymborska zelf nog voor haar dood: Wystarczy, hetgeen betekent ‘zo is het genoeg’, of, als je nog minder woorden wilt gebruiken: ‘genoeg’.

Wystarczy
, daar kun je heel flauw over doen: ‘het is mij wel best’, of ‘het is mooi geweest’. Zelf dacht ik eerder aan die prachtige cantate van J.S. Bach, Ich habe genug (BWV 82). Lees verder “Genoeg”