Voor ons nieuwe huis wilden we wel een waakhond, maar geen hond, en daarom hingen we een schilderij van Jacek Sroka boven de voordeur. Op de grens tussen glooiende velden en een ruwgeborstelde hemel blaft onze waakhond dag en nacht tegen naderend onheil. Op de voorgrond staat een Fred Flinstone-achtig type iets te doen met een hakbijl. Hij wordt vergezeld door zijn schaduw die bijna nog dreigender in de graanvelden aanwezig is dan hijzelf. Een prachtig werk.
Probleempje: het schilderij was niet van ons. Ergens in de jaren tachtig was het per ongeluk na een tentoonstelling in Nederland achtergebleven en op de zolder van ons oude huis terechtgekomen. Daar had het vijftien jaar lang op betere tijden staan wachten. En die waren nu eindelijk aangebroken.
Ik stuurde de maker van het schilderij, Jacek Sroka (Krakau, 1957) een foto van de waakhond boven onze voordeur:
‘Je mag het houden!’, mailde hij me toen ik hem vroeg of we het schilderij een tijdje mochten lenen totdat we het naar Krakau terug zouden brengen. ‘Stuur me alleen even een professionele foto voor mijn archief’. Verguld klommen we op de keukentrap en streelden de hond over zijn neus. Hij was van ons!
Twee weken later landde er weer een mailtje van Jacek Sroka in mijn mailbox. Een foto van een nieuw werk: Obraz z Zutphen, oftewel ‘Schilderij uit Zutphen’. Een schilderij van een foto van een schilderij boven een voordeur. Een briljante truc van de kunstenaar om het werk zelf weer in huis te hebben.
Nu nog even sparen. Dan hebben we straks niet alleen een waakhond boven de voordeur, maar ook zijn dubbelganger.
