Voor ons nieuwe huis wilden we wel een waakhond, maar geen hond, en daarom hingen we een schilderij van Jacek Sroka boven de voordeur. Op de grens tussen glooiende velden en een ruwgeborstelde hemel blaft onze waakhond dag en nacht tegen naderend onheil. Op de voorgrond staat een Fred Flinstone-achtig type iets te doen met een hakbijl. Hij wordt vergezeld door zijn schaduw die bijna nog dreigender in de graanvelden aanwezig is dan hijzelf. Een prachtig werk.
Probleempje: het schilderij was niet van ons. Lees verder “Waakhond uit Zutphen”
Als je van adel bent, zeker in Polen, kun je hele oude tantes hebben. Neem nu Jan Lubomirski-Lanckoroński, sinds vorige week voorzitter van de Stichting der Prinsen Czartoryski. Een van zijn tantes, Izabela Czartoryska née Fleming, leefde tweehonderd jaar geleden (1746-1835). Zij was een vooruitstrevende mecenas en kunstverzamelaar en bracht een legendarische collectie bijeen, met bijvoorbeeld het Landschap met de barmhartige Samaritaan van Rembrandt. Bijzonder, in die tijd, als vrouw. Haar nazaten breidden de collectie verder uit met topstukken als de Dame met de hermelijn van Leonardo da Vinci en het Portret van een jonge man van Rafaēl. Zelf stichtte Izabella in haar buitenverblijf in het Poolse Puławy een van de eerste openbare musea van Europa. 
Het is echt waar, er was eens een man die mij Pools leerde spreken. Zijn naam was Józef Chrobak. Er zijn weinig mannen met baarden wiens gezicht ik kan lezen, maar met zijn gezicht kon het. Dat kwam door twee diepe lachrimpels die zelfs zijn baard niet konden bedekken.
