Ineens dook hij op tijdens een wandeling in de Ardennen: een droevige hond. Ik had net een pittige terrër, een grimmige herdershond en een valse rotweiler achter de rug en ik schrok nogal toen hij op danspoten naar me toe kwam wapperen en mijn hand likte. Mistige ogen in een grijs gezicht, oren die slordig aan zijn kop zaten. Hij duwde met zijn neus in mijn knieholtes en ik begon weer te lopen, de heuvel af, het dorp uit. Lees verder “Ode aan een droevige hond”
Tag: Hond
Transitie
De mooiste nieuwjaarskaart ontving ik van de Zutphense kunstenaar Edith Meijering. Kotty huis in uit, heet het werkje officieel. Wat je ziet is niets meer en niets minder dan dat: hond Kotty (2004 – 2015) vliegt een huis in en komt er weer uit – maar dan als mens. Een vrouw met lippenstift op. Lees verder “Transitie”
Wel een hondje en geen mobiel
Goudzand van Konstantin Paustovski is alweer twee jaar geleden verschenen, eindelijk sloeg ik het vorige week open. Wat een boek: een mengeling van herinneringen, brieven, dagboekfragmenten en verhalen, een bouwwerk waarmee vertaler Wim Hartog het leven van Konstantin Paustovski (1892 – 1968, geboren en gestorven in Moskou) op een intieme manier heeft gereconstrueerd. Hoe kun je je eigen leven fictionaliseren? Lees Paustovski, en je ziet het voor je ogen gebeuren. Lees verder “Wel een hondje en geen mobiel”
Waakhond uit Zutphen
Voor ons nieuwe huis wilden we wel een waakhond, maar geen hond, en daarom hingen we een schilderij van Jacek Sroka boven de voordeur. Op de grens tussen glooiende velden en een ruwgeborstelde hemel blaft onze waakhond dag en nacht tegen naderend onheil. Op de voorgrond staat een Fred Flinstone-achtig type iets te doen met een hakbijl. Hij wordt vergezeld door zijn schaduw die bijna nog dreigender in de graanvelden aanwezig is dan hijzelf. Een prachtig werk.
Probleempje: het schilderij was niet van ons. Lees verder “Waakhond uit Zutphen”
De hond van Hogarth
Misschien zijn er nooit zoveel honden geschilderd als in de 18de eeuw. Snel naar Rijksmuseum Twenthe om het portret van de familie Strode van William Hogarth (1697 – 1764) te bekijken, een tijdelijk bruikleen van Tate Britain. Het is een zogenaamd conversation piece oftewel een babbelstuk: we zien hoe de geportretteerden gezellig met elkaar aan het kletsen zijn terwijl een bediende thee inschenkt. Kijk goed hoe vreemd de dame in de roze robe haar schoteltje vasthoudt: typisch 18de eeuw! Op de voorgrond twee honden. Lees verder “De hond van Hogarth”