Haar en haar

Als ik terugkeer van de markt, kom ik langs de IJssel mijn buurman tegen. ‘Ik ben op weg naar de kapper’, roept hij. ‘Heerlijk!’

Wat is dat toch met mensen en haar? Waarom bewaarde mijn moeder mijn allereerste haar in een envelopje? Waarom gaf de kapper een lok van mijn haar mee toen ik dat op mijn veertiende af liet knippen (en huilend van spijt naar huis fietste)? Waarom moet er haar op gezichten, borsten, bij geslachtsdelen – of er juist weer af?

Gelukkig was ik even in Parijs om antwoorden op al die vragen te vinden: in de spectaculaire tentoonstelling Des Cheveux & des poils (Haar & Haar). Een tentoonstellingsaffiche van een 18de eeuwse jongeman, kastanjebruine blik, weelderige krullen, gefotoshopte idem harige borst, trok me er als een magneet naar toe.

Lees verder “Haar en haar”

Anna en Edith, Edith en Anna

In de Musea Zutphen sta ik voor een bijzonder schilderij aan een muur in de kleur van aardbeienijs. Op de voorgrond van het kleine doek trippelen twee eksters. Allebei hebben ze een trouwring buitgemaakt, waar een van de eksters wat verbaasd naar kijkt. Achter hen, in een andere wereld, want van hen gescheiden door sluiers van ragfijne vitrage, gaat een huiselijke scène schuil. Op een ouderwets tafeltje staat een zilveren koffieservies klaar, je kunt meteen plaatsnemen op een van de stoelen die nog niet bij de tafel zijn aangeschoven.

En kijk, daar is ze al: een vrouw komt binnen door een verborgen deur. Ze neemt het servies van tafel en legt er een kleed overheen. Ze zet een foto neer, een theedoosje, pakt haar schrift en begint te schrijven.

Lees verder “Anna en Edith, Edith en Anna”