Het is nu het vijfde jaar dat ik af en toe een schrijfweek doorbreng in mijn Krakause studio. Die studio is helemaal niet van mij, maar van genereuze vrienden die de ruimte beschikbaar stellen aan kunstenaars of schrijvers die er willen werken. Al die jaren ligt er een brief in de vensterbank van een Amerikaanse afzender. URGENT. DATED REPLY REQUESTED staat er in boze letters op de enveloppe gestempeld, maar de geadresseerde is al meer dan tien jaar dood. Lees verder “Bericht voor Jerzy Panek”
De merel in de tuinen is wakker. Het is tien voor vier, zaterdagochtend. Ik luister naar het zingen, slaap weer in. Om zes uur worden de klokken van een nabijgelegen klooster geluid. Even later hoor ik de klok van de beroemde Wawel, die ieder kwartier slaat. Eén slag: kwart over zes. Twee slagen: half zeven. Drie: kwart voor zeven. Dan vier slagen, gevolgd door nog eens zeven, want zo laat is het tenslotte. Inmiddels is een paar kilometer verderop de klok van de Mariakerk ingevallen. De stadstrompetter blaast vanaf diezelfde kerk de hejnal, vier maal, voor iedere windrichting één. Soms trompettert hij me wakker in het holst van de nacht: geluk. Lees verder “Tijd”
Vorige week kwam ik ze tegen, in mijn geliefde Krakause eetgelegenheid waarvan ik de naam niet ga weggeven omdat er nog steeds geen toeristen komen. Ze kwamen bij me aan tafel zitten, Lesław en Wacław Janicki. Ze moeten inmiddels al zo’n 70 jaar zijn, een eeneiige tweeling, niet van elkaar te onderscheiden met hun witte haren, hun stevige neuzen, hun dunne snorren. Lees verder “Lesław en Wacław”