Ga stevig op je mat staan, benen naast elkaar, armen naast het lichaam.

Adem in, adem uit. Hef je linkerbeen bij de volgende inademing omhoog en leg je linkervoet zo hoog mogelijk tegen je rechterdij. Strek je armen boven je hoofd, en leg de palmen tegen elkaar.
Strek, strek, strek.
Je gewicht rust op je rechterbeen. Concentreer je op het punt tussen je wenkbrauwen. Dit is een oefening voor de pure balans. Adem in, adem uit. Sluit je ogen. Blijf staan, onbeweeglijk als een boom.

Hier gaat het altijd mis, nog steeds, na jaren yoga. Als ik mijn ogen sluit, is er geen punt meer tussen mijn wenkbrauwen, maar een gat, een gat waar mijn gedachten uit willen. Het waait in mijn hoofd en de wind doet mijn yogamatje golven. Ik val van mijn rechterbeen. Er moet iets goed mis zijn met mijn balans. Gelukkig kan ik smokkelen, stiekem natuurlijk. Ik luister naar het ayurvedische Engels van de yoga-instructeur op mijn iPhone. Als ik mijn ogen een klein beetje open houd, op een kiertje, is er niets aan de hand. Dan kan ik blijven staan, zolang de swami wil. Onbeweeglijk als een boom.