Op mijn auteursavond in het Warschause Holland Huis verschijnt de Nederlandse acteur Redbad Klynstra, die al twintig jaar in Warschau woont en eigenlijk een Pool is. Hij leest voor zoals alleen Poolse acteurs dat kunnen, en het is doodstil in de zaal als hij een in het Pools vertaald fragment voorleest uit De draad en de vliegende naald. Later vraagt hij me of ik aan wil schuiven bij zijn talkshow Republika Kultury (De Cultuurrepubliek), dat iedere zondag wordt uitgezonden op Telewizja Republika. Het thema van de eerstkomende uitzending is ‘Lege plekken’. Lees verder “Keret House (7) – Lege plekken”
Tag: De draad en de vliegende naald
Stalins sterfdag
‘Lang leve oom Jozef Stalin, wiens lippen zoeter zijn dan frambozen’, zingt Julia in De draad en de vliegende naald. Ze moet er om lachen, al realiseert ze zich dat ze een paar jaar eerder vanwege dat gegiechel nog gearresteerd had kunnen worden.
Vandaag is het zestig jaar geleden dat Iosif Vissarionovitsj Stalin is overleden. Ook al heeft hij naar schatting ruim tien miljoen doden op zijn geweten, in Rusland begint oom Stalin in sommige kringen weer een sterrenstatus te krijgen. Lees verder “Stalins sterfdag”
De mislukkeling
Precies een jaar geleden lag De draad en de vliegende naald in de boekhandel. Op diezelfde dag arriveerde er een doos van het Centraal Boekhuis, met een aantal auteursexemplaren, cadeautje voor de schrijver. Ze waren allemaal perfect, gedrukt op papier van verantwoorde herkomst met de code FSC C019440 en voorzien van dat prachtige omslag – een coproductie van Albrecht Dürer en Herman van Bostelen.
Behalve één exemplaar, dat is een echte mislukkeling. Lees verder “De mislukkeling”
Maxje
In het Stadsarchief in Amsterdam is nog tot en met 20 mei een indrukwekkende tentoonstelling te zien: In Memoriam. De gedeporteerde en vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen 1942-1945. De tentoonstelling is gebaseerd op de gelijknamige publicatie van Guus Luijters, die de gegevens bijeenbracht van bijna 18.000 Joodse, Roma en Sinti kinderen die in de Tweede Wereldoorlog werden vermoord. Aline Pennewaard vond van 3.000 kinderen ook een foto.
Wat die foto’s zo bijzonder maakt, is dat er aan de beelden namen zijn verbonden. Lees verder “Maxje”
Troost
Misschien is dit wel het droevigste deel uit de Matthäus Passion: de scène waarin de apostelen in de tuin van Getshemane in slaap vallen, in plaats van te waken bij hun meester. Meine Seele is betrübt bis an der Tod; bleibet hier und wachet mit mir, zingt Peter Kooy op mijn cd. Ja hoor, antwoordt Christoph Prégardien, natuurlijk, Ich will bei meinem Jesu wachen. Mooi niet. Al Jezus’ vrienden vallen in slaap, Der Geist ist willig, aber das Fleisch ist schwach, Jezus staat er in zijn doodsangst helemaal alleen voor. Lees verder “Troost”
De vrouw met het zeepdoosje
In Riga zag ik gisteren een oude vrouw met een zeepdoosje op schoot. Ik zag hoe ze er een dubbele boterham uit tevoorschijn haalde, een hapje nam, de boterham er weer in terug legde. Het was een kleine, oude vrouw, ze droeg een hoofddoek en vleeskleurige kousen, ze zat op de stoep van een huis. Lees verder “De vrouw met het zeepdoosje”
De film, het gedicht, het boek, de titel
De Spiegel van Andrei Tarkovski: het was een van de eerste films die ik in het begin van de jaren negentig bekeek in een Warschaus bioscoopje. Het Russisch in de film kon ik niet verstaan, de Poolse ondertiteling kon ik nog niet lezen. Maar dat gaf niet: de film is een soort gedicht in beelden. Ik werd reddeloos verliefd op De Spiegel, en later op alle andere films van Tarkovski. Lees verder “De film, het gedicht, het boek, de titel”
Nogmaals: de scharrelaarsvleugel
De draad en de vliegende naald is uit. Gisteren, op de dag van de boekpresentatie, lag de etalage bij de Zutphense boekhandel Van Someren en Ten Bosch vol met scharrelaarsvleugels. Ondertussen kwam er een mooie mail binnen van ontwerper Herman van Bostelen, waarin hij schreef: ‘Het was me een genoegen de vleugel te kunnen gebruiken voor dit omslag. Ik hou van beeld dat door zijn kwaliteit of door zijn oorsprong in een nieuwe context een betekenis krijgt die het werk waarvoor het wordt gebruikt, op een associatieve manier verbindt aan andere betekenissen van het beeld. Door Dürer te citeren in plaats van het schilderij als illustratie te gebruiken, wordt dit gegeven naar mijn gevoel versterkt, maar misschien zijn dat slechts hersenspinsels.’ Lees verder “Nogmaals: de scharrelaarsvleugel”
De scharrelaarsvleugel
Ik ben heel blij met het mooie omslag van De draad en de vliegende naald, dat is ontworpen door Herman van Bostelen. Het is niet zomaar een verenpak dat Van Bostelen voor het omslag heeft gekozen, maar een kleurige aquarel van Albrecht Dürer (1471-1528). Dürer heeft zich meerdere malen door een bijzondere vogel, de scharrelaar (Coracias garrulus), laten inspireren. Hier zien we zijn Blaurackeflügel: een uitgespreide vleugel van de scharrelaar, die in al zijn kleurenpracht aan ons getoond wordt. De vleugel is zo gedetailleerd geschilderd dat je ieder veertje en iedere kleurnuance kunt onderscheiden. Lees verder “De scharrelaarsvleugel”