Ik ben heel blij met het mooie omslag van De draad en de vliegende naald, dat is ontworpen door Herman van Bostelen. Het is niet zomaar een verenpak dat Van Bostelen voor het omslag heeft gekozen, maar een kleurige aquarel van Albrecht Dürer (1471-1528). Dürer heeft zich meerdere malen door een bijzondere vogel, de scharrelaar (Coracias garrulus), laten inspireren. Hier zien we zijn Blaurackeflügel: een uitgespreide  vleugel van de scharrelaar, die in al zijn kleurenpracht aan ons getoond wordt. De vleugel is zo gedetailleerd geschilderd dat je ieder veertje en iedere kleurnuance  kunt onderscheiden.

De aquarel is gedateerd (1512) en draagt het monogram van Dürer: ‘AD’. Dürer zelf was gefascineerd door vleugels, die hij in verschillende vormen en technieken uitbeeldde. De Blaurackeflügel was populair bij andere kunstenaars uit Dürers tijd en werd door velen van hen gekopieerd. Zij schilderden de kleurige vleugel niet alleen om te laten zien hoe virtuoos zij waren, maar ook omdat zij, als echte kunstenaars van de Renaissance, door middel van hun kunstwerken de natuur wilden bestuderen. Een trouwe navolger van Dürer was Hans Hoffmann, schilder aan het Praagse hof van keizer Rudolf II. Deze keizer was een beroemde kunstverzamelaar, die de scharrelaarsaquarellen voor zijn keizerlijke collectie had verworven. Ze zijn nu te bewonderen in de Albertina in Wenen.

Met Herman van Bostelen heeft Dürer een nieuwe navolger gevonden. Voor het omslag van De draad en de vliegende naald heeft hij de vleugel als een beeldend citaat gebruikt. Omwille van de compositie heeft hij de vleugel gekanteld afgebeeld. Als je het boek in handen hebt, kijk dan nog eens goed. En zie hoe de schoonheid van de veren, in al die tinten blauw en groen, contrasteert met de rode en bruine kleuren van de wond op de plaats waar de vleugel is afgerukt. De Blaurackeflügel: prachtig en gruwelijk tegelijk.