Afgelopen dinsdag werd er een prachtbaby geboren en in de keuken vond ik een briefje van onze antroposofische hulp, tevens specialiste op het gebied van de Tarot, met de volgende berekening: 26+6+2012 = 244 = 10 = 1 = Magiër. Een dag later mocht ik het wonderkind vasthouden en ja, mijn hulp heeft absoluut gelijk, dit kan alleen maar een Magiër zijn.

Maar een wieg als een koninkrijk met een hemel van aardbeienkatoen is niet voor iedere boreling weggelegd. Deze week was er weer eens veel te doen over het babyluik, alsof dat een nieuw verschijnsel is. Florence, 1430! Dat was het jaar waarin Brunelleschi (die ook de beroemde koepel op de Dom bedacht) het Ospedale degli Innocenti bouwde, het vondelingenhuis. Wanhopige moeders konden daar hun baby in een luik leggen en aan een bel klingelen, waarop er een non kwam aangesneld die zich over de vondeling ontfermde. Het archief is bewaard gebleven: het bevat van ieder kind de datum waarop het te vondeling werd gelegd, een beschrijving van de fysieke kenmerken, de kleren die het droeg en de objecten die de moeder bij de baby had achtergelaten. In het MUDI – Museo degli Innocenti – zijn daar nog voorbeelden van te zien. Kralen uit een ketting, de helft van een medaillon: ontroerende voorwerpen waarmee moeders in geval van nood hun eigen baby weer konden opsporen. Het MUDI beheert ook een collectie Italiaanse oude meesters. Voor een paar duizend euro – nou ja, soms wat meer – kun je een meesterwerk adopteren. Ook adoptie van het hele gebouw behoort tot de mogelijkheden. Inclusief die prachtige gevel, met boven iedere zuil een medaillon met een ingebakerde baby uit het atelier van de gebroeders della Robbia.

De Magiër is sinds gisteren trouwens ook ingebakerd. Op dit moment ligt hij vast zoetjes te slapen onder zijn hemel van aardbeienkatoen.