Alles zou moeten blijven zoals het was – zeker als het gaat om dingen die mijn jeugd betreffen. Ik wil bijvoorbeeld niet dat mijn school en mijn kleuterschool volgend jaar worden afgebroken. Per step scheurde ik van huis naar school en weer terug – niet dat ik me dat kan herinneren, maar ik heb het pas op een filmpje gezien, een scène waarin mijn vriendje Ronnie nog harder stept dan ik. Onze moeders staan te kijken, schimmen van meiden die mijn dochters hadden kunnen zijn.

Soms blijven dingen zoals ze waren. Met Ronnie die alweer veertig jaar Ron heet, en met Yvonne, mijn beste vriendinnetje uit de tijd dat ik nog Gerdientje was, wandelden we over de stoep die onze geboortehuizen met elkaar verbond. Ik kwam op nummer 13 ter wereld: een gelukkige jeugd. Voor het eerst in veertig jaar liep ik van de stoep de tuin door, de keuken in, de woonkamer en de trap naar boven. Alles was veranderd, en er was niets veranderd, in mijn slaapkamer was het nog net zo veilig als toen en in de kamer van mijn ouders, mijn geboortekamer, daar was het nog veiliger. Ik ga weer naar beneden, hou me stevig vast aan de leuning, mijn vader komt binnen en ik laat hem het boek zien dat ik die middag voor het eerst helemaal zelf heb gelezen: Noddy van Enid Blyton.

Boeken waren er thuis en op school en vooral in de bibliotheek van de Gereformeerde Kerk. Mijn zusje las ze ondersteboven omdat ze ze anders veel te snel uit had, de vier boeken die ze per week mocht lenen en de mijne erbij. Dat had je in Boskoop: je step, de Gereformeerde Kerk en de bibliotheek erachter, de veiligste kamer van de wereld om te lezen of je leven er vanaf hing. Mijn vader was jeugdouderling en in zijn jongensclub zat Gé en die las ook of zijn leven er vanaf hing, maar daar kwam ik pas achter toen hij vijf jaar geleden een pandje huurde en iets op het raam plakte.
ONAFHANKELIJKE BOEKHANDEL GÉ GLAZENBORG.
Met het mooiste logo ter wereld, dat te maken had met de Gereformeerde Kerk en wat we daar lazen en onze initialen.
Nee, dat laatste heb ik verzonnen. Maar wat ik niet heb verzonnen, is dat Onafhankelijke Boekhandel Gé Glazenborg na morgen ophoudt te bestaan vanwege de ontlezing en de e-Books en de crisis en omdat veel te veel mensen niet meer op nummer 13 geboren worden, niet op de step naar school kunnen scheuren, en nooit hebben mogen lezen in de allerveiligste kamer van de wereld.