Over Gerdien
Gerdien Verschoor (Boskoop, 1963) studeerde kunstgeschiedenis in Leiden en Krakau. Ze woonde jarenlang in Polen, waar ze werkzaam was als cultureel attaché aan de Nederlandse Ambassade in Warschau. In haar vrije uren schreef ze haar proefschrift, dat resulteerde in een promotie aan de Poolse Academie van Wetenschappen. Terug in Nederland ging ze aan de slag als conservator bij Kasteel het Nijenhuis, van waaruit ze mede vormgaf aan de herinrichting van Museum de Fundatie in Zwolle. Enige jaren later werd ze directeur van CODART, het internationale netwerk van museumconservatoren van Nederlandse en Vlaamse kunst. Ze breidde het netwerk uit en zorgde voor een stevige internationale positionering.
In deze periode debuteerde ze met haar eerste roman, De draad en de vliegende naald (2011), die zeer goed werd ontvangen en twee herdrukken beleefde. Twee andere boeken volgden: De kop van Oskar Wronski (2014) en Het meisje en de geleerde. Kroniek van twee verloren gewaande Rembrandts (2019), dat ook in Poolse vertaling verscheen (2022).
Een inspirerende nevenfunctie was haar rol als projectleider en adviseur voor museale transities in Polen, Oekraïne en Roemenië. Vanwege haar expertise op het gebied van oorlogskunst en herkomstonderzoek was ze lid van de Commissie Museale Verwervingen en de Restitutiecommissie.
Na bijna veertien jaar CODART maakte ze de overstap naar directeur-bestuurder van Herinneringscentrum Kamp Westerbork, waar ze de weg bereidde voor de vernieuwing van het museum. Daarna begon ze haar praktijk als tekstschrijver en zelfstandig adviseur.
Momenteel schrijft Gerdien een nieuw boek en werkt ze aan verschillende opdrachten.
Wil je meer weten over haar drijfveren? Lees dan de interviews in Trouw – Juist dat onzichtbare verleden raakte me en Leidraad – Ik kan meer met vragen dan met uitroeptekens.
Trots? Op heel veel dingen. Zoals op de speciale digitale uitgave die bij haar afscheid van CODART werd samengesteld, Celebrating Gerdien, waarin een aantal CODART-leden reflecteren op onderwerpen en ‘oude’ kunstenaars die haar na aan het hart liggen.